فلفل سبز، فلفل صورتی، فلفل سفید و فلفل سیاه همه متعلق به یک خانواده از گیاهان، Piperaceae هستند. این خانواده شامل بیش از 5000 گونه گیاهی از جمله گیاه فلفل سیاه (Piper nigrum) است که پرمصرف ترین نوع فلفل در جهان است. فلفل صورتی (Schinus molle) و فلفل سبز (Piper nigrum) فلفل های واقعی نیستند اما اغلب به عنوان ادویه استفاده می شوند و مربوط به گیاه فلفل سیاه هستند. فلفل سفید نیز از همان گیاه فلفل سیاه گرفته می شود، اما فرآوری آن متفاوت است و در نتیجه طعم و ظاهر متفاوتی دارد.

دانه فلفل سیاه
فلفل سیاه ادویه ای است که از توت های گیاه پیپر سیاه به دست می آید. حبه ها را زمانی که هنوز سبز و نارس هستند چیده و در آفتاب خشک می کنند تا سیاه شوند. فرآیند خشک شدن باعث تیره شدن و چروک شدن لایه بیرونی توت می شود و طعم و عطر مشخص فلفل سیاه را ایجاد می کند. فلفل سیاه دارای طعمی تند و عطری متمایز است که آن را به یک چاشنی محبوب در بسیاری از غذاهای سراسر جهان تبدیل کرده است. در طیف وسیعی از غذاها، از جمله سوپ، خورش، ماریناد، و مایه گوشت و همچنین در سالاد، سبزیجات و سس استفاده می شود. فلفل سیاه علاوه بر مصارف آشپزی، قرن هاست که به دلیل خواص دارویی آن نیز مورد استفاده قرار می گیرد. نشان داده شده است که دارای اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است و ممکن است به بهبود هضم و جلوگیری از برخی انواع سرطان کمک کند. فلفل سیاه به صورت کامل، ترک خورده یا آسیاب شده موجود است و در اکثر خواربارفروشی ها و ادویه فروشی ها یافت می شود.

دانه فلفل سفید
فلفل سفید ادویهای است که از همان گیاه فلفل سیاه Piper nigrum گرفته میشود، اما فرآوری متفاوتی دارد. فلفل سفید با خیساندن توت های فلفل کاملا رسیده به مدت چند روز در آب تهیه می شود که باعث نرم شدن و جدا شدن لایه بیرونی آن می شود. سپس بذر باقی مانده خشک می شود و طعم ملایم تر و رنگ روشن تری نسبت به فلفل سیاه ایجاد می کند. فلفل سفید دارای طعم کمی متفاوت از فلفل سیاه است، طعمی کمتر تند و کمی خاکی دارد. اغلب در غذاهای با رنگ روشن که ظاهر لک های سیاه فلفل سیاه نامطلوب است، مانند سس های سفید، سوپ های خامه ای و پوره سیب زمینی استفاده می شود. فلفل سفید همچنین یک عنصر رایج در غذاهای آسیایی است، به ویژه در غذاهای چینی و ویتنامی، جایی که در مارینادها، سرخ کردنی ها و سوپ ها استفاده می شود. به دو صورت کامل و آسیاب شده موجود است و در اکثر خواربارفروشی ها و ادویه فروشی ها یافت می شود.

دانه فلفل سبز
دانه فلفل سبز، فلفل نارس از همان گیاهی است که فلفل سیاه و سفید تولید می کند. این توت های کوچک و گرد قبل از بلوغ کامل برداشت می شوند و معمولاً در آب نمک یا سرکه نگهداری می شوند. دانه های فلفل سبز طعم تازه و کمی ترش دارند که نسبت به دانه های فلفل سیاه تندتر است. آنها معمولا در غذاهای فرانسوی، به ویژه در سس هایی مانند استیک و همچنین در آشپزی آسیای جنوب شرقی، جایی که در کاری و سایر غذاها استفاده می شوند، استفاده می شود. دانه های فلفل سبز را می توان به صورت تازه، خشک یا کنسرو شده در اکثر فروشگاه های مواد غذایی یافت و راهی عالی برای افزودن طعمی لطیف و تند به آشپزی شماست. آنها همچنین منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها هستند و می توانند به بهبود هضم کمک کنند.

دانه فلفل صورتی
فلفل صورتی که به نامهای فلفل برزیلی، فلفل رز یا فلفل پرو نیز شناخته میشود، ادویهای است که از توتهای خشک درخت Schinus molle که بومی آمریکای جنوبی است، به دست میآید. فلفل صورتی با وجود نامش به گیاه فلفل واقعی Piper nigrum که دانه های فلفل سیاه، سفید و سبز تولید می کند، مربوط نمی شود. توت فلفل صورتی دارای طعمی شیرین و میوه ای با طعم ملایم و فلفلی و رایحه کمی صمغی است. آنها اغلب به عنوان افزودنی تزئینی و طعم دهنده برای غذاهایی مانند سالاد، ماهی و مرغ استفاده می شوند و همچنین در مخلوط ادویه ها و مالش برای گوشت استفاده می شوند. شایان ذکر است که برخی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک به فلفل صورتی داشته باشند، زیرا این فلفل از همان خانواده بادام هندی و انبه است.
